Ky film themelohet në mangën klasike të Gjiro Taniguchit. Një njeri i rritur zgjohet dhe merr vesh që u bë prapë adoleshent. Tomas është në të pesëdhjetëshate e tij, i martuar, njeri familjar, i rraskapitur nga e përditshmja e lodhshme. Duke u kthtyer nga udhëtimi i punës, ulet në trenin e gabuar dhe papritur përfundon në qytetin në të cilin rritej, në të cilin nuk vinte viteve. Shkon deri te varreza e nënës, dhe i bie të fikët për shkak të kujtimeve për atë dhe të atin, i cili u zhduk në ditëlindjen e tij para 40 vjetsh. Kur zgjohet, Tomasi merr vesh që s'ka më emër të nënës në përmendoren mbi varrezën. Kur merr vesh që u bë prapë fëmijë, kthehet në shtëpi te nëna, motra dhe qeni i vet, dhe në shkollë e presin shokët e vjetër, mësuesit dhe një gocë të cilën e donte fshehurazi. Gjithçka është njësoj përveç një gjëje: i ati nuk i braktisi. Të paktën jo akoma. A është detyra e heroit tonë ta parandalojë zhdukjen e të atit? A mundim ta ndryshojmë të shkuarën, madje edhe nëse kthehemi në të?